ایمپلنت دندان از استحکام و مقاومت بالایی برخوردار است. عمر مفید ایمپلنت دندان در حالت طبیعی بسیار زیاد است اما عدم توجه به اصول مراقبتی تا حد زیادی می تواند دوام ایمپلنت را کاهش دهد.
با این حال، آیا ایمپلنت دندان دائمی است؟ ماندگاری ایمپلنت دندان چقدر است؟ چگونه می توان طول عمر ایمپلنت دندان را افزایش داد؟
برای یافتن پاسخ این سوالات و کسب اطلاعات بیشتر درمورد نحوه مراقبت از ایمپلنت های دندانی با ما همراه باشید.
به دلیل ماندگاری طولانی و ظاهر طبیعی ایمپلنت، می توان آن را بهترین جایگزین برای دندان های از دست رفته دانست.
کاشت ایمپلنت دندان گاهی سختی هایی را برای فرد به همراه دارد. به همین دلیل فرد ترجیح می دهد ایمپلنت برای مدت طولانی و حتی تا پایان عمر دوام داشته باشد.
معمولا ماندگاری ایمپلنت بیشتر از روش های درمانی دیگر مانند پروتز دندان و بریج است. با رعایت اصول مراقبتی و توجه به بهداشت دهان و دندان، ماندگاری ایمپلنت دندان می تواند بیش از چند دهه و حتی یک عمر باشد.
ایمپلنت دندان درواقع تلاشی برای جایگزینی دائم دندان از دست رفته است. به همین دلیل ایمپلنت ساختاری بسیار شبیه به دندان طبیعی دارد و پس از کاشت، فرد می تواند هر نوع غذایی را بهتر بجود یا گاز بزند بدون اینکه نگران از بین رفتن ایمپلنت دندان باشد.
همانطور که می دانید کاشت پایه ایمپلنت در استخوان فک به حفظ ساختار فک کمک کرده از تحلیل لثه و استخوان فک نیز جلوگیری می نماید.
نباید فراموش کرد که طول عمر تاج دندان که از طریق اباتمنت به پایه ایمپلنت متصل می شود با طول عمر ایمپلنت دندان متفاوت است. تاج دندان ممکن است در اثر وارد آمدن فشار بیش از حد یا عوامل دیگر ترک برداشته یا بشکند که به راحتی قابل تعویض بوده و آسیبی به پایه ایمپلنت نمی رساند.
براساس مطالعاتی که با توجه به تکنولوژی ها و متدهای جدید افزایش طول عمر مفید ایمپلنت های دندانی صورت گرفته است، نرخ موفقیت این روش درمانی طی ده سال بیش از 94 درصد و طی پانزده سال بیش از 91 درصد می باشد.
در واقع می توان گفت طول عمر مفید ایمپلنت حدود 20 الی 25 سال یا بیشتر است. به عبارت دیگر در صورتی که به درستی از آن ها مراقبت شود برای مدت بسیار طولانی و حتی مادام العمر بدون هیچ مشکل در دهان باقی مانده عملکرد طبیعی خواهند داشت.
در صورت ایده آل بودن شرایط دهان و دندان، تبحر و تخصص دندانپزشک و مراقبت های بهداشتی فرد طول عمر ایمپلنت ها نامحدود خواهد بود. اثبات این ادعا اولین ایمپلنت های جایگذاری شده هستند که پس از 50 تا 60 سال هنوز کارکرد مناسبی دارند.
طول عمر و ماندگاری ایمپلنت دندان به عوامل مختلفی بستگی دارد که در ادامه مهمترین آن ها را شرح می دهیم:
از طرفی هر سازنده ایمپلنت از پوشش خاصی برای سطح پایه ایمپلنت استفاده می کند که در فرآیند جوش خوردن بهتر پایه به استخوان فک و فرآیند اُسئواینتگریشن موثر است. بنابراین برند ایمپلنت مورد استفاده و کیفیت آن در میزان دوام و ماندگاری ایمپلنت بسیار موثر است.
ایمپلنت تیتانیوم و مشتقات آن رایج ترین نوع ایمپلنت دندان است که از جنس آلیاژ تیتانیوم بوده و ماندگاری بالایی دارد.
عدم توجه به نکات مراقبتی و بهداشتی و کمک به ایجاد شرایط برای بروز مشکلات پریودنتال باعث کاهش طول عمر ایمپلنت دندان خواهد شد. بنابراین طول عمر ایمپلنت دندان، به روال فردی بهداشت دهان و دندان و میزان رعایت دستورالعمل و مراقبت های بعدی بستگی دارد.
ایمپلنت در استخوان فک نوع I بیشترین و در نوع IV کمترین ماندگاری را خواهد داشت. هرچند امروزه با کمک فناوری های جدید میزان موفقیت ایمپلنت در تراکم استخوانی پایین نیز به طور چشمگیری افزایش یافته است.
فردی که اینگونه عادات را دارد باید قبل از کاشت به دندانپزشک خود اطلاع دهد. در این شرایط دندانپزشک روش متفاوتی را برای ایمپلنت برنامه ریزی می کند. به عنوان مثال از یک فیکسچر پهن تر برای بستن بهتر استخوان فک استفاده می کند یا یک محافظ شبانه، برای دوره پس از عمل کاشت دندان تجویز می نماید.
با توجه به هزینه و دردسرهایی که فرد در طول درمان متحمل می شود، اغلب افراد به دنبال راهکارهایی برای افزایش طول عمر ایمپلنت هستند.
در واقع با رعایت یک سری اصول و دستورالعمل های ساده می توان برای مدت طولانی و مادام العمر ایمپلنت را در فک حفظ نمود.
مهمترین موارد برای افزایش دوام ایمپلنت عبارتند از:
بعد از درمان ایمپلنت برای سرعت بخشیدن به جوش خوردن پایه به استخوان فک بهتر است تا دو هفته غذای نرم مصرف کرده و حداقل یک هفته در منزل استراحت کرد.
در حال حاضر روش های مختلفی از جمله کاشت ایمپلنت فوری بعد از کشیدن دندان، بارگذاری فوری تاج دندان بعد از کاشت ایمپلنت، کاشت مینی ایمپلنت دندان و کاشت ایمپلنت دیجیتالی وجود دارد.
برای هر روش باید برنامه ریزی دقیق توسط دندانپزشک انجام شود تا موفقیت آمیز بودن کاشت ایمپلنت تضمین شده و دوام و طول عمر آن نیز افزایش یابد.
در این مورد خود فرد دخالتی ندارد و برنامه ریزی ایمپلنت به تخصص دندانپزشک بستگی دارد. به این ترتیب تعهد و تجربه دندانپزشک بار دیگر باید مورد تاکید قرار می گیرد.
آلیاژ فلز تیتانیوم که به طور معمول برای ساخت ایمپلنت های دندانی مورد استفاده قرار می گیرد، فلزی بسیار قوی بوده و دچار خوردگی و پوسیدگی نمی شود. به همین دلیل در صورت مساعد بودن سایر شرایط افراد متقاضی ایمپلنت به ندرت عدم موفقیت را تجربه می کنند.
باکتری های موجود در دهان با شیرینی جات مصرفی ترکیب شده و با تولید اسید موجب پوسیدگی دندان طبیعی می شوند. پوسیدگی دندان اگر به موقع درمان نشود باعث از بین رفتن کامل دندان خواهد شد. این در حالی است که باکتری نمی تواند به تیتانیوم نفوذ کند و ایمپلنت هرگز دچار پوسیدگی نمی شود.
از طرف دیگر تیتانیوم در برابر شکستگی مقاوم است و پایه های تیتانیومی ایمپلنت از ریشه دندان طبیعی قوی تر هستند.
در واقع مشکلاتی که معمولا رخ می دهند مربوط به تاج سرامیکی است که ممکن است دچار ترک یا شکستگی شود. اگر چه سرامیک فوق العاده مقاوم است اما دوام آن به اندازه دندان طبیعی نیست. البته تاج قابل ترمیم و جایگزینی می باشد.
به طور کلی ماندگاری ایمپلنت دندان بسیار طولانی تر از روش های دیگر درمانی است، اما گاهی برخی از موارد که به آن ها اشاره شد باعث کاهش دوام و طول عمر آن می شوند. با رعایت نکات مراقبتی تا حد زیادی می توان طول عمر ایمپلنت را افزایش داد و آن را برای همیشه در دهان حفظ کرد.
این مطلب چقدر مفید بود؟
امتیاز 4.8 / 5. تعداد نظرات : 4
اولین نظر را شما ثبت کنید!