عفونت ایمپلنت دندان

ایمپلنت دندان یک درمان رایج برای پر کردن جای خالی دندان از دست رفته است. در این روش پایه ای از جنس تیتانیوم به عنوان جایگزین ریشه دندان در استخوان فک کاشته می شود. پایه تیتانیومی حامی محکم برای تاج  و دندان جدید است.

در اغلب موارد درمان ایمپلنت موفقیت آمیز بوده و عوارض خاصی ندارد. اما یکی از مهمترین عوارض کاشت ایمپلنت، عفونت است.

دلیل عفونت ایمپلنت چیست؟ چگونه از آن پیشگیری کنیم؟ عفونت کردن ایمپلنت چگونه تشخیص داده می شود؟ آیا عفونت ایمپلنت قابل درمان است؟

برای یافتن پاسخ این سوالات و کسب اطلاعات بیشتر در مورد عفونت ایمپلنت دندان با ما همراه باشید.

 

چرا ایمپلنت دندان دچار عفونت می شود؟

شایع ترین نوع عفونت ایمپلنت دندان با نام پری ایمپلنتیت (peri-implantitis) شناخته می شود که نوعی بیماری لثه است.

این نوع عفونت به دلیل تجمع پیش رونده پلاک های عفونی متشکل از باکتری ها ایجاد می شود. باکتری های عامل عفونت ممکن است از طریق منابع خارج دهانی مانند قرار دادن شی آلوده در دهان (انتقال از طریق تماس دهان با محیط) یا منابع دهانی شامل بزاق، سطح زبان، پاکت پریودنتال، مخاط دهان و لوزه ها به مکان ایمپلنت منتقل شده و تجمع پیدا کنند.

عوامل زیر مهم ترین دلایل بروز عفونت در ایمپلنت هستند:

• وجود بیماری های لثه
• استعمال دخانیات و مصرف الکل
• عدم رعایت بهداشت دهان و دندان
• قرار دادن ایمپلنت در موقعیت غلط
• مساعد نبودن شرایط استخوان فک
• جراحی ناقص و باقی ماندن بخشی از سطح زبر ایمپلنت خارج از استخوان هنگام جراحی کاشت ایمپلنت در فک
• دندان قروچه (براکسیسم)
• کیفیت پایین ایمپلنت و استفاده از پایه غیر از جنس تیتانیوم
• کمبود ویتامین D
• بالا بودن چربی خون
• ابتلا به برخی بیماری ها مانند دیابت و مصرف برخی داروها
• کافی نبودن لثه چسبنده اطراف ایمپلنت
• روکش نامناسب و شل شدن مداوم اباتمنت و روکش
• نصب ایمپلنت ‌ها در فواصل نزدیک به هم
• زاویه دار بودن ایمپلنت در استخوان فک
• شکستگی ایمپلنت
• فشار بیش از حد به ایمپلنت

دندان های طبیعی باقیمانده در دهان و شرایط پریودنتال آن ها اصلی ترین منبع باکتری های بیماری زا هستند که باید در کاشت ایمپلنت مورد توجه قرار گیرند.

عفونت کردن ایمپلنت ممکن است بلافاصله بعد از کاشت، ماه ها یا حتی سال ها بعد اتفاق بیفتد. این عفونت عوارض و آسیب های جدی مانند التهاب لثه، تحلیل استخوان فک و عدم موفقیت کاشت را به دنبال داشته دارد. بنابراین بیمار باید نسبت به علائم عفونت ایمپلنت آگاه بوده  و به محض بروز اولین نشانه ها برای درمان با دندانپزشک خود مشورت نماید.

 

علائم عفونت ایمپلنت

عفونت ایمپلنت هرچه زودتر تشخیص داده شود تأثیر مخرب کمتری بر سلامت دهان و دندان دارد و راحت تر درمان می شود. لذا بهتر است رایج ترین علائم آن را شناخته و به خاطر بسپاریم:

• بوی بد نفس
• احساس بو و مزه ناخوشایند در دهان
• تورم و قرمزی لثه
• خونریزی مکرر و ترشحات چرکی در محل ایمپلنت
• درد و تب
• شل شدن ایمپلنت
• افزایش فاصله بین لثه و ایمپلنت
• مشکل در جویدن

 

تشخیص عفونت ایمپلنت

هنگامی که فردی با علائم عفونت در ایمپلنت مراجعه می کند، دندانپزشک در اولین اقدام  توسط اشعه ایکس از محل ایمپلنت عکسبرداری می کند. عکس رادیوگرافی امکان بررسی وجود تحلیل استخوان را به دندانپزشک می دهد.

همچنین محل و اطراف ایمپلنت به آرامی معاینه می شود تا میزان عفونت التهاب مورد ارزیابی قرار گیرد.

همانند اغلب بیماری های لثه، عفونت ایمپلنت در مراحل اولیه درد شدیدی ندارد و بیمار به راحتی متوجه این عفونت نمی شود.

با توجه به اینکه تشخیص زودهنگام عفونت تاثیر بسزایی در نجات و حفظ ایمپلنت دارد، لازم است هر چند وقت یکبار برای معاینه و اطمینان از سلامت ایمپلنت به دندانپزشک خود مراجعه نمایید.

 

راه های درمان عفونت ایمپلنت

این نوع عفونت در دندان ها معمولا در دو مرحله خود را نشان می دهد. مرحله اول موکوزیت پری ایمپلنت است که اگر درمان نشود تبدیل به عارضه شدید‌تر به نام پری ایمپلنتایتیس خواهد شد.

درمان عفونت ایمپلنت با آنتی بیوتیک

عفونت ایمپلنت در مراحل ابتدایی و زمانی که پری ایمپلنتایتیس محدود به نواحی اطراف ایمپلنت است را می توان با مصرف آنتی بیوتیک به صورت موضعی یا سیستماتیک درمان کرد. بنا به تشخیص دندانپزشک درمان با آنتی بیوتیک ممکن است طی چند هفته یا چند ماه تکرار شود.

درمان عفونت ایمپلنت به روش مکانیکی

در صورتی عفونت به صورت پاکت های کم عمق موکوزیت باشد، دندانپزشک از پاکسازی ساب موکوزیت استفاده می کند. در این روش با کمک امواج رادیویی با فرکانس بالا مواد آلوده اطراف ایمپلنت پاکسازی می شوند.

برای درمان پاکت موکوزیت با عمق بیش از 5 میلیمتر، روش‌هایی مانند پولیش با رابر کاپ یا خمیر، نخ دندان مکانیکی و یا دستگاه ‌های دقیق اسکیلینگ را برای تمیز کردن ایمپلنت بکار برده می شود. این روش معمولا با تجویز آنتی بیوتیک موضعی همراه است.

درمان عفونت ایمپلنت به روش جراحی

اگر روش های قبلی برای درمان عفونت با شکست مواجه شوند، دندانپزشک روش پاکسازی فلپ باز را انجام می دهد. برای اینکار لثه‌ ها برش خورده و به عقب رانده می شوند تا دسترسی لازم برای پاکسازی مکانیکی حاصل شود. این پاکسازی اغلب به همراه ضد عفونی ‌ها مورد استفاده قرار می گیرد.

برداشتن ایمپلنت برای درمان عفونت

هنگامی که عفونت موکوزیت تبدیل به پری ایمپلنتایتیس شده و تحلیل استخوان فک شدید باشد، راهی جز برداشتن ایمپلنت وجود ندارد. برداشتن ایمپلنت توسط ابزار جراحی تریفاین انجام می‌ شود.

در شرایطی که استخوان محافظ کمتر از ۳ الی ۴ میلیمتر باشد، دندانپزشک با در نظر گرفتن سایر شرایط بیمار، اجازه می دهد تحلیل فک تا جایی پیش برود که بتواند با استفاده از پنس ایمپلنت را خارج کند.

بعد از خارج کردن ایمپلنت، برخی بیماران می توانند عمل پیوند استخوان فک انجام دهند و چند ماه بعد از بهبودی شرایط لازم برای دریافت ایمپلنت مجدد را خواهند داشت.

 

بی توجهی به عفونت ایمپلنت چه عوارضی دارد؟

چنانچه اقدامی برای درمان عفونت صورت نگیرد، ماندگاری و موفقیت درمان ایمپلنت با چالش مواجه شده و ممکن است منجر به شکست و نارسایی ایمپلنت دندان شود.

در این شرایط باکتری‌ ها خود را به دندان های دیگر رسانده و منجر به از بین رفتن دندان بدلیل کرم خوردگی می‌‌ شوند.

علاوه بر این استخوان فک بیمار به حدی ضعیف می شود که جویدن و خوردن غذاهای سفت برای او دشوار و دردناک است.

باکتری های عفونت ایمپلنت، به سینوس ها نیز انتقال یافته و با ایجاد عفونت سینوسی روی دم و بازدم بیمار تاثیر گذاشته و به دستگاه تنفسی آسیب می رسانند.

با ادامه این روند، عفونت به جریان خون انتقال یافته خون آلوده به مغز و سایر اندام های حیاتی می رود. جریان خون آلوده در بدن آسیب های شدید مانند بیماری سپتیسمی را به دنبال دارد.

 

پیشگیری از عفونت کردن ایمپلنت

برای پیشگیری از عفونت ایمپلنت و بالابردن احتمال موفقیت آن، دستورالعمل ها و نکاتی که دندانپزشک به شما متذکر می شود را به طور کامل رعایت نمایید.

علاوه بر این، ساده ترین و موثرترین راهکار برای پیشگیری از عفونت ایمپلنت پرهیز از مصرف سیگار و تنباکو، نوشیدن الکل و رعایت اصولی بهداشت دهان و دندان است.

بعد از کاشت ایمپلنت لازم است بعد از هر وعده غذایی دندان ها را به خوبی مسواک زده و روزانه حداقل یکبار از نخ دندان استفاده کنید.

مصرف مواد غذایی و تنقلات شیرین را محدود کنید. شکر رشد باکتری ها در دهان را تسریع می کند.

مراجعه منظم (هر 6 ماه یکبار) به دندانپزشک نیز اهمیت زیادی دارد. با اینکار دندانپزشک به طور مرتب سلامت ایمپلنت را چک می کند و در صورت هرگونه مشکل اقدامات لازم را انجام می دهد.

کلام آخر

در صورتی که ایمپلنت دندان توسط دندانپزشک متخصص و ماهر و با توجه به شرایط دهان و دندان و وضعیت سلامتی بیمار انجام شود، احتمال موفقیت آن بسیار زیاد است. عفونت ایمپلنت که به ندرت پیش می آید به راحتی و با رعایت چند نکته ساده قابل پیشگیری است. عفونت ایمپلنت لزوما باعث شکست این درمان نمی شود و چنانچه به موقع تشخیص داده شود قابل درمان است و مشکلی برای سلامت و موفقیت ایمپلنت ایجاد نمی کند.

کافیست برای انجام ایمپلنت به دندانپرشک معتبر و متخصص مراجعه کرده و نکات بهداشتی را به خوبی رعایت نمایید.