اغلب افراد در طول زندگی خود به دلایل مختلف از جمله پوسیدگی دندان، شکستگی، وارد آمدن ضربه، تصادف و بیماری های لثه ممکن است یک یا چند دندان خود را از دست بدهند.
جای خالی دندان در دهان موجب اختلال در غذا خوردن و صحبت کردن فرد شده و به مرور زمان به استخوان فک نیز آسیب وارد می کند.
بنابراین برای جلوگیری از تحلیل استخوان فک و رفع مشکل غذا خوردن و حرف زدن باید به دنبال راهی برای جایگزینی دندان (های) از دست رفته باشیم.
کاشت دندان اصطلاحی عامیانه و کلی برای روش های مختلفی است که امروزه به منظور جایگزینی جای خالی دندان در دهان انجام می شوند.
امروزه روش های مختلف و متفاوتی وجود دارد که به کمک آن ها می توان جای خالی دندان را در دهان پر کرد. به صورت کلی و در اصطلاح عامه به همه این روش ها کاشت دندان گفته می شود.
از جمله رایج ترین این روش ها می توان به ایمپلنت دندان، بریج دندان (پروتز ثابت) و پروتز متحرک (دندان مصنوعی) اشاره نمود.
در ادامه مطلب به بررسی هریک از روش ها و تفاوت آن ها با هم و در نهایت به معرفی بهترین روش کاشت دندان پرداخته ایم. تا پایان با ما همراه باشید.
هنگامی که تعداد دندان های از دست رفته بیشتر از یک دندان باشد، فرد در جوریدن غذا دچار مشکل می شود. عدم جویدن کافی غذا مشکلات گوارشی را برای وی به دنبال دارد.
همچنین این فرد برای صحبت کردن و ادای صحیح حروف و کلمات دچار مشکل شده و به خوبی نمی تواند حرف بزند. فقدان دندان در دهان هنگام صحبت کردن نیز ظاهر نامناسبی دارد و ممکن است باعث خجالت فرد شود.
علاوه بر اینها جای خالی دندان در دهان با گذشت زمان موجب آسیب به استخوان فک و تحلیل و بیماری های لثه خواهد شد.
همه موارد ذکر شده لزوم کاشت دندان و پر کردن فضای خالی ایجاد شده در دهان به دلیل از دست دادن دندان را به خوبی نشان می دهد.
کاشت دندان به کلیه روش های درمانی و زیبایی گفته می شود که به منظور به حداقل رساندن تحلیل استخوان فک در محل دندان از دست رفته انجام می شود. همانطور که اشاره شد روش های مختلفی برای کاشت دندان وجود دارد که در ادامه به توضیح این روش ها می پردازیم:
ایمپلنت دندان یکی از روش های کاشت دندان است. در این روش یک پایه از جنس تیتانیوم (فیکسچر) که با بدن انسان سازگار است، به عنوان جایگزین ریشه دندان، در استخوان فک قرار داده می شود.
بعد از جوش خوردن پایه تیتانیومی به استخوان فک، اباتمنت روی آن قرار می گیرد. سپس روکش تک واحدی یا چند واحدی دندان روی اباتمنت چسبانده می شود. اباتمنت در واقع بخشی بخش رابط بین فیکسچر و روکش در ایمپلنت دندان است.
بریج دندان یا پروتز ثابت یکی دیگر از روش های درمانی و زیبایی کاشت دندان است. این روش زمانی به کار می رود که فرد یک یا چند دندان مجاور هم را از دست داده باشد. برای اجرای پروتز ثابت دندانی وجود حداقل یک دندان سالم در طرفین فضای جالی ایجاد شده دندان های از دست رفته الزامی می باشد. این دندان ها تراش خورده و به عنوان پایه ای برای نصب بریج دندان مورد استفاده قرار می گیرند.
به همین دلیل استفاده از این روش اغلب برای افرادی توصیه می شود که پرشدگی دندان های مجاور فضای خالی دندانی در آن ها زیاد بوده و نیاز به روکش داشته باشند.
در واقع بریج برای این دندان ها در حکم روکش دندان باشد.
پروتز متحرک یا دندان مصنوعی روشی قدیمی برای پر کردن جای خالی دندان است و اغلب افراد مسن که همه دندان های خود را از دست داده اند از این روش استفاده می کنند.
برای تهیه دست دندان کامل دندانپزشک ابتدا قالبی را از دهان فرد تهیه کرده و آن را برای ساخت دندان مصنوعی به لابراتوار می فرستد.
دندان مصنوعی قابل درآوردن است و همین امر می تواند حس ناخوشایندی را به فرد القا نماید.
بعد از توضیح مختصری که درمورد هر یک از روش های کاشت دندان ارائه شد، بهتر است این روش ها با هم مقایسه نماییم.
تشخیص اینکه بر اساس ساختار و شرایط فک و دهان، برای شما ایمپلنت بهتر است یا پروتز دندان (ثابت یا متحرک) بر عهده دندانپزشک است. اما بهتر است شما نیز اطلاعاتی در این رابطه داشته باشید.
بریج یا پروتز ثابت دندان برای افرادی مناسب است که دندان های مجاور فضای خالی دندان های از دست رفته آن ها قبلا دچار پوسیدگی بوده و این پوسیدگی به وسیله پر کردن دندان با حجم زیاد درمان شده اند. در واقع دندان های پر شده ای که نیاز به روکش شدن دارند در دو طرف دندان های از دست رفته وجود داشته باشند.
در این شرایط این دندان ها به عنوان پایه بریج قرار گرفته و بریج نیز نقش روکش را برای آن ها دارد.
نباید فراموش کرد که بریج یا پروتز متحرک باعث جلوگیری از تحلیل استخوانی نشده و محل بی دندان زیر بریج ممکن است دچار اتروفی استخوان شود.
همچنین به دلیل اینکه امکان تمیز کردن کامل و صحیح دندان زیر بریج وجود ندارد این دندان ها به مرور دچار پوسیدگی خواهند شد و متاسفانه فرد کمتر متوجه این پوسیدگی می شود.
پروتز متحرک دندان با وجود تمام مزایایی که دارد، ظاهر غیرطبیعی داشته و مشکلات و محدودیت هایی را هنگام غذا خوردن، صحبت کردن و فعالیت های بدنی برای فرد ایجاد می کند. همچنین به دلیل اینکه ساختار محکم ریشه دندان یا جایگزین آن در لثه و فک وجود ندارد، احتمال تحلیل استخوان فک در این روش بیشتر است.
پروتز ثابت و متحرک هزینه پایین و مناسبی دارند و همه افراد می توانند از این روش های کاشت دندان استفاده نمایند.
ایمپلنت دندان علاوه بر ظاهر زیبا و طبیعی، ماندگاری و استحکام بالا و دوام طولانی مدت، محدودیت خاصی در استفاده برای فرد به دنبال ندارد. بنابراین در صورتی که شرایط جسمانی و وضعیت مالی فرد مساعد باشد، ایمپلنت دندان می تواند انتخاب مناسب تری باشد.
به یاد داشته باشیم، هر روش درمانی و زیبایی دندانپزشکی برای اینکه کارآیی مناسب و عمر مفید طولانی داشته باشد نیازمند مراقبت و توجه به بهداشت و دهان و دندان است.
افرادی با شرایط زیر کاندیداهای مناسبی برای درمان ایمپلنت نیستند:
جمع بندی
ایمپلنت، بریج و پروتز متحرک هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارند و هر فرد با توجه به شرایط خود می تواند یکی از آن ها را انتخاب نماید. تنها راه انتخاب دقیق و گرفتن تصمیم درست، مراجعه و مشورت با دندانپزشک متخصص و اعتماد به تشخیص اوست.
در واقع تنها ایراد ایمپلنت دندان هزینه بالای این روش است. در صورت مساعد بودن شرایط جسمانی و نداشتن محدودیت مالی، تقریبا همه افرادی که از یک دندان تا همه دندان هایشان را از دست داده اند می توانند از روش ایمپلنت برای جایگزینی دندان های خود استفاده نمایند.
این مطلب چقدر مفید بود؟
امتیاز 5 / 5. تعداد نظرات : 1
اولین نظر را شما ثبت کنید!